Het lijdt geen twijfel dat heel wat wielrenners en gedreven wielertoeristen de komende maanden een dergelijk systeem op hun fiets laten monteren, in de hoop op enkele procenten prestatiewinst. Zonder meer een gouden zaak voor de verdelers van deze Q-rings en O,symetric tandwielen. Maar wat doet zo'n tandwiel eigenlijk en voor wie is dit wel of niet interessant? Want wat kan er nu efficiënter zijn dan een cirkelvormig tandwiel?
HET PRINCIPE
Vooraleer we dieper kunnen ingaan op het mogelijke voordeel van de ovale ten opzichte van de klassieke tandwielen, moeten we eerst het normale verloop van de traptechniek schetsen. De stuwfase van elk been begint, wanneer de betreffende crank verticaal naar boven staat (0°) en eindigt met de crank verticaal naar beneden (180°). Tijdens deze fase is de geleverde kracht positief (in geval van een goede traptechniek), ze stuwt de renner dus vooruit. Tussen 180 en 360° in de trapcyclus komt het er vooral op aan om niet te veel tegen te duwen of het been te laten hangen. Trekken aan de pedaal doe je dus vooral om de negatieve krachten zo klein mogelijk te houden.
De fase waarin de krachten positief zijn (0-180°) wil je natuurlijk als fietser optimaal gebruiken. Hierbij is het voordelig als de pedaal iets trager ronddraait en je dus met een groter verzet/tandwiel kunt rijden. De fase waarin de krachten negatief zijn (180-360°) en de dode punten wil je zo snel mogelijk overwinnen, hier moeten de pedalen dus sneller draaien (kleiner verzet/tandwiel).
OVALE TANDWIELEN
Een goed ovale tandwiel is zo gevormd dat je bovenstaande situatie krijgt (groot verzet op de meest krachtige positie en klein verzet op de minst gunstige positie), zonder dat je trappen als oncomfortabel ervaart. Want een tandwiel dat té ovaal is, verhindert een normale fietsbeweging. Omdat de traptechniek afhankelijk is van verschillende factoren is het meest ideale tandwiel er een dat individueel wordt afgeregeld (mogelijk met Q-rings en O,symetric) of zelfs op maat gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten