Zonder woorden Marino Vanhoenacker.



 

 Marino's verhaal:

 

"Vanaf de start van de marathon ging het perfect. Vanaf de eerste meters draaiden de beentjes lekker", vertelt hij op zijn website. "Maar het probleem was dat er een aantal dingen niet klaar waren, zoals drankposten of kinderen die een spons aanreiken, maar eerst een foto nemen."
 

"Ik heb wel vaker meegemaakt dat ze niet klaar waren, maar op dit niveau betaal je dit soort zaken wel cash."Uiteindelijk ging het grondig fout bij Vanhoenacker. "Mijn lichaamstemperatuur liep te hoog op. De machine parkeerde."

"Mijn kop stond op ontploffen, mijn middenrif en buikspieren verkrampten. Dan is het vervelend om nog deftig te ademen. In de ambulance zeiden ze dat ik acidose had door een opeenstapeling van mijn melkzuur. Dat geeft het gevoel dat de stroom overal uitvalt."

"Ik heb nog even verder gestrompeld, maar plots ging het licht uit en hebben ze me opgeborgen in de ambulance. Pas na 45 minuten aan de zuurstofpomp kreeg ik weer gevoel in armen en benen."

"Verkloot"

Vanhoenacker sluit zijn uitgebreide verhaal op zijn website af met een bittere conclusie. "Ik was top. Ik had getraind om te doen wat ik wou doen. Maar het is bitter om te moeten vaststellen dat een aantal factoren, die ik niet kan controleren, de wedstrijd van mijn leven hebben verkloot."